Weet je nog dat stukje wat ik schreef, over het 'niet weten'?

Ik zit er midden in, en bij vlagen voelt t echt bagger.. Dan komt de twijfel om een hoekje kijken. Twijfel of ik het wel zelf kan, zonder opleiding als stok achter de deur.

En juist op de meest stomme momenten komt het besef, Ja. Ik kan dit! Natuurlijk kan ik dit! En voel ik stevigheid in mijn voeten, ik kan zelf staan!

 

En weet je ook nog dat ik niet zo goed kon omschrijven wat het dan is wat ik heb geleerd?

Ik denk dat ik het kan uitleggen, en het heeft te maken met dit nummer: This is me (repeat aan, volume hoog 😉)

 

Gisteren had ik een middag met mijn intervisiegroepje, en iedereen bracht een lied in dat past bij dit moment. Mijn hele lijst staat vol met lieve, rustige, kalme nummers. Allemaal mooi, maar niet wat ik wilde gebruiken!

Na wat klik- en zoekwerk kwam ik dit nummer tegen en het gevoel dat ik daarbij kreeg was zo bekend, en zo fijn! Welk gevoel? Retespannend maar superblij! Dit is het nummer dat past bij nu! Dit ben ik!

 

Dit lied vertelt het verhaal over mijn innerlijke stem, die me altijd klein maakte, bang maakte, zorgde dat ik me verstopte, want ik ben niet leuk genoeg, niet mooi genoeg, niet goed genoeg.

En het afgelopen jaar (of eigenlijk de afgelopen jaren) is dat stemmetje meestal steeds vriendelijker geworden. Zelfs zo lief dat ik vanuit mijn hart zo blij wel van de daken kan schreeuwen, DIT BEN IK!! Precies goed zoals ik ben!!

 

In de meeste opleidingen zoals ik die kende, leer je stukjes over buiten jezelf. Ik heb geleerd over iets in mijzelf. Over mijn krachtbron, die ik altijd bij me draag, en hoe ik deze kan gebruiken. Voor mezelf.. Voor anderen.. Over mijn stemmetje, die niet altijd behulpzaam was, maar mij wel wilde beschermen voor pijn.

 

Alles is welkom, want 'alles' maakt me compleet, het is wie ik ben. Dit ben ik..! 

 

*Foto is van gisteren, de afronding en doorstart!

 

♡