Op ontdekking!

2024 Ligt voor me als een stralend wit vel waar op getekend mag worden ✨

Ik weet nog niet precies waar ik mee wil beginnen want er lijken oneindige mogelijkheden te zijn, dus ik start met dat wat er op dit moment is. Ik, mijn gezin, familie, werk. 

Al snel komt mijn heerlijke nieuwe bezigheid erbij, schrijven. En dan niet klein in een hoekje, maar groot, want ik word er zo blij van! 

 

Ik wil er graag iets bij zetten, als intentie die ik de ether in wil sturen. Schrijven voor een groot publiek, zoals voor een bekend tijdschrift of een goed bezochte website. 

Ah, daar komt eerst iets anders. Een blokkade. Natuurlijk.. 

Een 'dat lukt me toch niet' gekras. 'Waarom zouden ze mij nou willen hebben'. 'Wat als ik het verknal'. 'Wat als ik weer opgeef.. Net als vroeger'...

Tot niet zo lang geleden zou ik daar omheen proberen te gaan. Dan eerst maar klein, hopend dat de juiste personen het lezen en dat zij dan moeite doen om mij te benaderen. Of het vakkundig uit mijn zicht werken. Gewoon opgeven. Schrijven mijn hobby? Nee hoor, ik heb inmiddels al wat anders gevonden. 

 

Maar dat hulpeloze wachten tot iemand me komt helpen, afwachten of iemand me aan de hand neemt en me vertelt wat ik moet doen is verleden tijd. Te lang heb ik geleerd om het buiten mezelf te zoeken. 

En het geleerde voelen, 'is het waar?' zorgt er voor dat ik niet zomaar meer wegloop bij dat waar ik blij van word. Want weglopen is 'niet waar'. Dat klopt niet. Want waarom zou ik weglopen van iets dat me blij maakt. Om een paar van die (ENORME) blokkades? Nee!

 

De blokkades die ik tegen ben gekomen in opstellingen hebben mij juist alle keren iets waardevols laten zien. Een stukje van mij, dat ik niet wilde zien. Dat ik niet mooi vond, niet welkom was. Een stukje dat ik heel succesvol uit mijn zicht had gewerkt. Maar in mijn systeem blijft het natuurlijk gewoon zitten. Ik kon er pas iets mee op het moment dat ik het aan kon kijken. Omarmen zelfs. 

Dank je wel blokkade, dat je er al die tijd was. Dat je me iets probeerde te laten zien. Sorry dat ik zo lang niet wilde kijken. Niet kon kijken, want ik was té bang voor wat ik zou zien. Bang dat ik het niet kon dragen, en misschien had ik dat tot voor kort ook wel niet gekund. Ik hou van je, want je bent deel van wie ík ben en je mag er helemaal zijn. 

 

De blokkade is meer dan welkom op mijn witte vel van 2024, en ik kan niet wachten om te ontdekken wat het me gaat laten zien! En wie weet.. Misschien zie je mijn geschreven stukjes komend jaar wel ergens anders dan op mijn facebook of website 💞 Alles ligt open!