De keerzijde van ontdekken

The day after 💖

 

Afgelopen weekend was ik bij de Wonderlijke Winterviering in het zonnehuis in Amsterdam.

Nog geen 2 jaar geleden was ik op precies die plek, toen op een 2-daagse workshop. Toen voor het eerst alleen, innerlijk werk doen, nieuwsgierig naar wat zich zou laten zien als ik stil durfde te staan bij mezelf. Toen kwam ik daar nog om mijn biologische oma verder te verwelkomen in mijn systeem.

Nog geen twee jaar geleden, en wat is er intussen veel veranderd, aangekeken, doorvoeld.

 

Steeds meer voel ik de kracht van mijn voorouders. De kracht die ze generatie op generatie hebben doorgegeven. Maar, steeds meer voel ik ook de keerzijde daarvan.

Hoe meer ik de kracht voel, hoe meer ik ook het verdriet voel. De blokkades van alle keren van teleurstelling, van pijn, het alleen.. Dit verdriet heeft zich bij mij altijd laten zien als angst. Bang om nieuwe dingen te proberen, bang om me open te stellen, bang om me te verbinden, want oh die pijn.. Die wil mijn lijf niet voelen. 

 

Het was (en is nog steeds) mijn strijd. De strijd tussen mijn gevoel en mijn vriendmechanisme, het mechanisme dat me wil beschermen tegen innerlijke pijn. 

Steeds als ik dat verdriet voel, schiet ik er uit. Ik kan er dan gewoon niet meer bij, weg is het. En als het gevoel niet weg gaat, vluchtte ik zelf wel weg, de ruimte uit. Ik voel nog zo die momenten waarop ik me het liefst zou willen verstoppen. Terwijl ik het zo graag aan wil gaan, want ik weet dat het oude pijn is, en dat die mij niet dient, maar mijn vriendmechanisme denkt daar anders over. 

 

Afgelopen weekend lukte het me, met hulp van alle mooie dingen die we deden, van een assistente die me stap voor stap hielp om er bij te blijven, en door de lieve en mooie woorden die gezegd werden. 

Eindelijk lukte het me om er bij te blijven, om er niet van weg te vluchten. Niet te verstarren maar om in beweging te blijven. Laat die tranen maar stromen, adem er maar naar toe. Voel mijn voeten op de grond. Ik leef! Ik ben hier, en ik hóór hier te zijn!

 

De keerzijde van het ontdekken, het verdriet dat nu zo onder handbereik is en weer die strijd, durf ik het? Moment voor moment, stapje voor stapje, hulp durven vragen én aanvaarden. Ik laat me leiden door wat zich laat zien, en kom zo steeds iets verder 🩷

Het nummer wat voor mij bij dit weekend hoort is Spirit Bird, van Xavier Rudd.

Via de knop hieronder kun je hem beluisteren, je wordt dan doorgestuurd naar de pagina van Spotify.