Alleen i.p.v. samen

Vanmorgen had ik het Samen-Opstellen gepland, en er waren precies 0 aanmeldingen 🫣 

 

En natuurlijk was dat jammer, want ik had gehoopt op een gevulde ochtend waarin ik kon kennismaken met nieuwe mensen en de verbinding kon verdiepen met mensen die ik misschien al wel kon. Een beetje zoals ik dat met de intervisie dagen heb ervaren. 

 

Waar ik dan wel weer blij verrast door was, het voelt niet als een afwijzing! Eerder zou ik dat waarschijnlijk wel zo hebben gevoeld. 

Wie zit er nou op mij te wachten.. met alle zwaarte en doemverhalen die dat gevoel met zich meeneemt. 

Nu voel ik die afwijzing niet, en wat heerlijk is dat 🥰

 

En vanaf afgelopen vrijdag dacht ik ook, misschien is het ook wel even goed zo? Dan ligt de hele ochtend voor me open, en kan ik daar helemaal vrij een invulling aan geven. 

Het is helemaal niet zo verkeerd om een ochtend alle aandacht even bij mijzelf te houden. De ruimte en de tijd heb ik al gereserveerd. Dus.. waarom niet? 

En zo verheugde ik me dit weekend op een ochtend alleen, in stilte of zelfgekozen geluid in de vorm van muziek 🎶

 

En het wás fijn! En misschien inderdaad wel iets wat ik even goed kon gebruiken.

Maar nu zit ik hier in de laatste minuten in de ruimte, na een ochtend waarin ik mijzelf stilte, dans, en een blaadjes opstelling heb gegeven, en voelt t toch wat alleen, en voel ik de kern van waarom ik de Samen-Opstellen en Samen-Zijn organiseer. 

Om Samen te Zijn, en niet alleen 🥰

 

Dus voor de volgende keer ben je weer van harte welkom om Samen een mooie ochtend te beleven! Op het moment dat je Zelf voelt dat je er graag bij wilt zijn natuurlijk 🩷