Confronterend

Ik kreeg laatst van iemand terug, ik vind het heel mooi wat je doet, maar ik kom niet meer. Het is te moeilijk, te confronterend.

En ik was haar zo dankbaar dat ze dat uitsprak. Want ik had er eigenlijk niet echt bij stilgestaan dat het zo kan zijn voor iemand. Maar het is logisch, natuurlijk. Als je op een punt in je leven bent waar niet veel ruimte is voor je eigen pijn, omdat de mensen om je heen je zo nodig hebben, dan is het veel te pijnlijk om even in contact te komen met je potentie, met je pure liefde, gewoon omdat je dan weet wat je moet missen. En dat doet dan juíst pijn.

Soms is het gewoon goed om door te gaan. Vertrouw er dan op dat er ook voor jou een moment komt dat jij aan de beurt bent. Dat er weer ruimte zal komen om die oneindige liefde in jezelf te ontdekken en daarnaar terug te gaan wanneer je maar wil! En tot die tijd, herken je de liefde in hoe je die zo rijkelijk doorgeeft aan anderen.

Blijf kijken naar de dingen waar je dankbaar voor bent, waar je goed in bent, waar je blij mee bent. En wie weet is er wat ruimte om kleine stapjes te maken. Bij iedere keuze die je maakt; Word ik hier blij van? Is dit het beste dat ik op dit moment kan doen? En dan ook achter die keuze staan.

Herken jij je hierin? Dan geldt ook voor jou: Je doet het zo goed.

Vertrouw op je eigen kracht en probeer de steun te voelen van de mensen om je heen, en de mensen die je voorgingen in de vorm van je voorouders. De mensen die al hun wijsheid en ervaringen via hun DNA hebben doorgegeven aan jou!

Met heel veel liefs ❤️