Hulp gevraagd

Enige tijd geleden besefte ik mij dat ik graag een eigen ruimte zou willen. Een ruimte waar ik kan zijn met mijzelf en anderen. Kan schrijven, kan dansen, waar ik mensen kan ontvangen voor het doen van opstellingen. 

Misschien zelfs groot genoeg om kleine groepen te ontvangen voor een Samen-Zijn, Samen-opstellen, Samen-Groeien of één van die andere heerlijke ideeën die op de plank liggen. 

 

Gisteren was daar een grote stap, ik ging samen met Erwin kijken bij een ruimte in de Batting. Een plek waar ik meteen al heel blij van werd, want, daar ben ik geboren en daar vlakbij opgegroeid, het voelt meteen als vertrouwd terrein! 

Hoe de ruimtes er uit zouden zien en wat de kosten zouden zijn wist ik nog niet, en ik voelde alleen maar blijdschap en openheid voor de tijd. 

Open voor wat er in de toekomst mogelijk is! Dat vertrouwen dat het leven stroomt, niet alleen voor anderen maar dat ik daar onderdeel van ben 💖

 

Ik mag steeds vaker ervaren hoe ik anderen in verbinding kan laten zijn met zichzelf, en daardoor met de mensen om zich heen. Oprechte verbinding, liefde, zoals ik dat zelf ook steeds meer ervaar. Het lijkt me zo mooi om dat te delen en groter te laten worden!

 

-

 

We stapten in de auto, en ik voelde het enthousiasme wat plaats maken voor spanning, maar de openheid bleef. 

Bij binnenkomst was de rondleider telefonisch in gesprek, wat ons nog even de tijd gaf om aan te komen in het gebouw. Rondkijken, rondlopen, met mijn aandacht zijn bij het gevoel dat het gebouw opriep. 

Hoewel het er nu even triest bij staat, werd ik blij van het vooruitzicht om hier straks mensen te ontvangen. Wat cool, in zo'n gebouw met alle emoties die hier gevoeld zijn. 

-Voor wie het niet weet, de Batting is het laatste ziekenhuis van Harlingen, die nu is gestript tot een polivleugel, maar wat wel de ruimte geeft aan een 'zorggang' waar ik onderdeel van kan zijn!-

 

We stapten de eerste ruimte binnen, en ik voelde zoveel blijdschap, zoveel potentie, wat kan ik hier een mooie dingen doen!! Echt, zo blij! 

Een ruimte groot genoeg voor het ontvangen van meerdere mensen met genoeg beweegruimte, met daarnaast nog een kleinere ruimte om te gebruiken als 'werkplek'.

Maar zoals eerder gezegd, de prijzen wist ik nog niet en zodra dat genoemd werd, namen praktische bezwaren het over. 

Het is niet skyhigh, maar wel teveel om er zo even bij te doen, wat betekend dat ik het van mijn bezigheden daar moet bekostigen.

De blokkade was meteen voelbaar.  

 

Het is juist mijn intentie om deze mooie plek te laten ontstaan vanuit dat wat zich aandient. Zonder teveel in te vullen van tevoren. 

Geen verwachtingen, geen vastomlijnde plannen.

Ik vind het belangrijk dat het een plek word waar iedereen die komt mag zijn, zonder dat nadenken over geld verdienen een grote plek inneemt. Ik wil graag samen mooie dingen doen vanuit mijn hart, niet vanuit angst voor tekort.

 

Terwijl, als ik even bij het thema 'geld' stilsta, voel ik, naast die bevriezing, ook veel waardering voor die uitwisseling van energie in de vorm van geld. 

Ik krijg iets, ik geef iets. Ik geef iets, ik krijg iets. Wanneer ik er op die manier naar kijk voel ik waardering. Die uitwisseling is logisch en niet iets om bang voor te zijn. Maar als ik dan denk aan de nieuwe ruimte en de maandelijkse betaling voel ik meteen een terugtrekkende beweging. 

 

-

 

Mag ik je om hulp vragen?

 

Eind van de week geef ik mijn besluit door, en op dit moment zit ik vast tussen voelen en denken. Zo vast dat ik denk te voelen, maar dus eigenlijk niet voel. 

Gisteren had ik gelukkig dansen, waar ik het in mee heb genomen. Laat het maar bewegen, en dan voel ik tijdens de verschillende oefeningen diezelfde onzekerheid, gevolgd door een stevig vertrouwen. 

Ik mag! Ik kan! En vooral.. Ik wil! 🥳

Maar meteen daarna.. durf ik wel..?

 

Ook op andere manieren, zoals dit schrijven, krijgt het ruimte in mijzelf om tot het meeste eerlijke besluit te komen.

 

Daarnaast wil ik je vragen: Heb jij ervaring in het maken van een soortgelijke keuze? 

Ik ben heel benieuwd hoe jij dit aan bent gegaan, of juist niet. 

Door een gesprek kan ik vaak beter bij mijzelf voelen wat voor mij klopt, wat ik wel en niet wil. Veel beter dan die eindeloze rondjes die ik nu in mijn hoofd maak en waar ik lastig uit kom.

En ik heb hierin geen ervaring, misschien sla ik wel iets heel belangrijks over! 

 

Ik ben 'gewoon' op zoek naar een pad ergens tussen die wereld vol mogelijkheden en de praktische wereld in. Zodat mijn startende enthousiasme niet terug stuitert in my face. 

 

Wil je, kan je hier jouw ervaring in delen of in gesprek met mij? Ik ben je dankbaar! 🙏🏼