Bedankt lieve mensen!!

Bedankt, Bedankt, Bedankt lieve mensen! 💞

 

Afgelopen week vroeg ik vanaf het Facebook platform om hulp. Ik stond voor een beslissing om wel of niet een ruimte te huren waar ik groepen kon ontvangen, familieopstellingen kon geven en al dromend over die eigen plek kwamen daar nog veel meer mooie ideeën bij.

Het enige obstakel was (op dat moment) de kramp die ik voelde wanneer ik dacht aan die maandelijkse betaling.

 

De reacties op het bericht waren echt.. Hartverwarmend! Dank jullie wel!!

 

Voor wie het leuk vind, een update!

 

Afgelopen week had ik gelukkig een paar dagen vrij van mijn werk in Sneek, en kon ik echt even zakken in die vraag. Wat zorgt er nou voor dat ik op slot ga? -Want ik wist wel, als ik op slot ga om het geld, gaat het ontvangen van groepen ook niet. Op slot is op slot.-

En dat zakken ging iedere dag een laagje verder, met iedere dag een ander ingangspunt.

Dinsdag had ik een fijn gesprek met Ada Verkade, die mij onder andere de vraag mee gaf, is dit het moment? Als je weet dat je hoe dan ook moet gaan, hoe moeilijk het ook is, dan weet je dat dit het moment is.

En ook, waar ga ik op slot, waar in mijn lichaam is dat voelbaar? En wat is dan een volgende stap?

 

Begin van die middag deed ik voor mijzelf nog een blaadjesopstelling, waar ik begon te huilen toen ik op het blaadje ‘Ik’ stapte, en pas stopte toen ik de opstelling afrondde. Ook ’s avonds was er een ontlading en heb ik de hele avond zitten huilen tot ik (vroeg) op bed ben gegaan. Ik kan eigenlijk nooit huilen, en nu het wel kon was het ook heerlijk om me er aan over te geven.

 

Woensdag kon ik eerst mijn hart luchten bij lieve Samantha GevoelsCoach.frl, en kreeg ik mooie tips mee terwijl ik onderweg was naar Afke Toren, voor het Transformatiespel. Van tevoren had ze al gezegd, het kan wel 2 of 3 uren duren. Ik was er uiteindelijk 6 uren, en voelde me zo welkom! Het spel bracht me vraag voor vraag bij wat ik nou echt zocht, en de oude pijnen die daar een rol in speelden.

Wat ik zoek is een plekje voor mijzelf, waar ik alle ballen kan laten vallen en alleen maar vanuit mijn hart kan laten ontstaan. Als ik dan mijzelf voorstelde, was het ook de lege ruimte en lag ik daar gewoon op de grond. Niks doen, niks moeten, tot ik weer vanuit mijzelf iets wilde.

 

Ook de gewoonte voorbij waarmee ik mijzelf steeds wegcijfer op het niveau van kleine dagelijkse dingen, tot mijn tijd ooit wel komt. -Voor veel mensen zeker weten herkenbaar!- Op zoek naar een rust die ik zelfs thuis niet kan vinden, want ik wil het gezellig, opgeruimd houden voor ons als gezin.

Ik doe mijn best om een thuis te creëren waaraan onze dochters later terugdenken met liefde. Ze op te vangen wanneer ze het nodig hebben, zelfs wanneer ze dat zelf nog niet in de gaten hebben. Continue paraat, antennes wijd open. 

 

En het inzicht wat ik kreeg.. Daar hoef ik mijn best niet voor te doen. Ik heb thuis die stilte, dat 0-punt in mijzelf te vinden. Daar hoef ik geen apart ruimte voor te huren. Dat is eigenlijk gewoon vluchten.

 

Een inspannende dag, waarop ik meteen ook voor mijzelf het spel heb besteld. Dit ga ik vaker doen!

 

Donderdag belde ik nog met Greet Rekelhof, die mij d.m.v. een meditatie hielp om verschillende delen van mijzelf raad te vragen. Wat zegt mijn gevoel, mijn emoties, mijn denken, en mijn oude wijze zelf? Daar heb ik uitgehaald dat mijn denken mij zo op het verkeerde been kan zetten. Uit liefde, uit angst, uit bescherming. Een oude overlevingsstrategie waarbij mijn gedachten mij zo vormen dat ik alsmaar zorg dat iedereen het fijn moet hebben. En aan mij de komende tijd de uitnodiging om deze strategie bij mijzelf te herkennen als die zich voordoet, te bedanken en op een andere manier in te stappen.

 

’s Avonds had ik nog een fijn gesprek met Jettie SieleLjocht, een gesprek die het cirkeltje mooi rondmaakte, omdat zij degene was die ik maandagavond als eerst een mailtje met deze vraag had gestuurd.

 

-

 

Zo bijzonder hoe iedereen klaar stond en tijd en aandacht gaf om er met mij naar te kijken. En dan niet vertellen wat ik moet doen maar keer op keer vanuit hun eigen ervaring mij helpen om juist bij mijzelf naar binnen te gaan. Wat wil ik écht?

 

(Even tussendoor: De echte wereld, en de mensen die er op leven zijn echt zóveel mooier dan de reflectie zoals de verschillende media dat laten zien!)

 

Alles met alles heb ik besloten om (nu nog) niet de ruimte te gaan huren. 

Wat wil ik echt? Nóg meer gaan leven vanuit mijn hart, belemmeringen aankijken. Zorgen dat ík het fijn heb, en accepteren dat ik het niet iedereen altijd naar de zin kan en wil maken. En dat dat ook helemaal niet hoeft. Een ieder is verantwoordelijk voor zichzelf, en juist wanneer ik leef vanuit mijn hart, nodig ik anderen uit dat ook te doen.

 

Een deel van mij voelt ook die teleurstelling, alsof ik mijzelf nu iets ontzeg. En die lichte tegendruk omdat ik weet dat hier nog innerlijk werk aan de winkel is 😉

 

Ik geef mijzelf de tijd, tot ik weet; Nú is het zover, nee is geen optie meer!

En ondertussen hoop ik nog vaak te zijn in Studio Dolphi, de ruimte die ik nu af en toe huur wanneer ik een Samen-Zijn organiseer. Een heerlijke plek die ik graag blijf gebruiken om mooie mensen samen te brengen en waardevolle dagen te beleven. 

 

 

Dankbaar ben ik, overstroomd met liefde. Dank je wel ❤️