Familie ❤️

Gisteren vierden wij alvast Sinterklaas met de familie.

Beetje vroeg, maar zoals voor veel families, is het ieder jaar weer een uitdaging om uit de schaarse vrije dagen van iedereen die wil komen een overlappende datum te vinden. Maar.. het is gelukt, en zelfs in de periode dat Sinterklaas in het land is 😉

 

Ik wil je hier graag even laten zien wat een superleuke surprise en gedicht ik heb gekregen, mijn eigen tempeltje! 

 

Sommige keuzes zijn best spannend om te nemen wanneer je start op het pad van eigen groei en familieopstellingen. 

Spannend of 'het' wel geaccepteerd wordt, of er van de 'ik' zonder alle aanpassingen nog wel gehouden wordt, of ik nog wel welkom zou zijn wanneer ik mijn innerlijke leven en alles waarvan ik altijd dacht dat waarheid was eens flink zou opschudden.

 

Er popten vooral in het begin allerlei doemdenkende gedachten op die probeerden mij 'veilig' en 'normaal' te houden, maar die tegen mijn gevoel in gaan. En als ik erop terugkijk zijn het niet eens grote veranderingen in wat de mensen om mij heen zien, maar de basis waarvan uit het komt des te meer. 

Iets wat je van tevoren niet kan voorspellen.

 

Het is een risico dat ik nam, omdat het moest. Een drijfveer waar geen woorden voor zijn, maar waar ik geen nee tegen ging zeggen. 

Omdat ik het vooral zelf ben die blij moet zijn met mij.

 

En wat me dan zo dankbaar (en ik merk toch ook ergens opluchting nu ik er bij stil sta) maakt, deze surprise, en dit gedicht laat me weten dat het goed is. Dat ik helemaal niet bang hoef te zijn om mijn familie kwijt te raken. Dat ik niet bang hoef te zijn dat het contact zo ongemakkelijk wordt dat ik liever maar niet meer welkom ben. Ik mag er gewoon nog steeds zijn, met al mijn gekkigheidjes, zweverigheid (of is het juist geaardheid? 😉) en ingewikkelde vragen. 

 

Ik voel me gesteund, geliefd en boven alles dankbaar ❤️❤️!

 

Fijn Sinterklaasfeest voor wie het nog gaat vieren! 🫶🏼