Jaloezie

Als het in mijn eigen leven even niet stroomt, als het me even niet lukt om voldoening te halen uit wat ik doe, als ik even geen geluk vind ik de kleine dingen, of als ik geen energie kan vinden om op(nieuw) te starten, dan zie ik juist allemaal mensen om me heen die het wel 'lukt'. En ik voel me daar rot over. Mopperend. Ik zak nog iets dieper, en raak nog iets meer ontmoedigd. 

Er ontstaat een soort jaloezie gemengd met zelfmedelijden. 

 

Inmiddels weet ik dat het mij het beste helpt als ik me even afsluit om te blijven bij dat gevoel. 

Wat voel ik, waar voel ik het, waar herken ik het van. Niet mooier praten, geruststellen of oplossen. Vaak veranderd dat gevoel dan en krijg ik nieuwe energie, nieuwe ideeën of gewoon nieuwe moed. En zo niet, dan heb ik wat langer te blijven.

 

Hoe verleidelijk is het soms om het gemopper hierover neer te leggen bij die ander die het wel lijkt te lukken. Ja hoor, zij wel weer met haar grote mond.. Ja, als ik zoveel tijd over had zou ik dat ook wel kunnen.. 

 

🍃

 

Onderstaand stukje las ik in 'De hoogste gave' van Paulo Coelho. Het lezen maakte een wat ongemakkelijk gevoel bij me los, want soms is het toch best lastig om er zo in te stappen, maar keer op keer mag ik, en mogen we het proberen. Hoe vervelender het is, hoe meer we kunnen groeien.

 

 

Ik deel het graag met je! 

Als je het gaat lezen, lees dan met aandacht ❤️

 

 

Edelmoedigheid. De liefde kent geen afgunst. De liefde is niet jaloers. Wie jaloers is gaat de concurrentie aan met de liefde van een ander. 

 

Laat de ander liefhebben. En doe er voor jezelf een schepje bovenop. 

Geef wat je in je hebt, geef het beste van jezelf.

 

Steeds als je iets goeds wilt doen, zul je mensen tegenkomen die hetzelfde doen, soms op een manier die veel beter is dan de jouwe. Wees dan niet afgunstig. 

 

Afgunst is gericht tegen iemand die tot ons eigen kamp behoort. Meestal proberen we dan om het beste wat zo iemand in huis heeft, kapot te maken. Afgunst is het meest verachtelijke gevoel dat een mens kan hebben. Het is de neiging om alles wat de ander doet, ook al is het het beste wat ons kan overkomen, met de grond gelijk te maken. 

 

De enige manier om aan afgunst te ontsnappen is je krachten te concentreren op de liefde. 

 

Er is slechts één ding waar we jaloers op moeten zijn: op de grote, rijke en edelmoedige ziel van mensen die een liefde hebben die "geen afgunst kent".