De afgelopen weken veel aandacht gehad voor mijn energie (mede met dank aan de Celestijnse belofte). Hoe deze uitdwarrelt naar van alles en iedereen en hoe ik deze meer bij mezelf kan houden.

Deze intensive de intentie om ook hier op te letten in deze groep mooie mensen. 

In de ochtend lukte dit best wel. Af en toe wel moeilijk zoals toen we bijna begonnen en iedereen echt vet veel aan het kletsen was. Ademen, aandacht, buik. :)

De eerste opstelling deze dag was Ik-Levenskracht(Kundalini)-Hart(Spirituele hart+blokkades)-Ziel. Deze keer wilde ik wel eerst, en het was een fijne, mooie opstelling. Mooi om tijdens deze opstelling bij mezelf te ontdekken dat ik niks wilde oplossen en het (daardoor?) toch allemaal bij elkaar kwam. Plus dat ik niet meteen in de 'help'rol school. Toch steeds meer het besef dat iedereen zijn eigen reis mag maken en dragen. 

In de pauze lekker gegeten op een terrasje in de zon, waar ik op de terugweg nog een mooi compliment kreeg over mijn moederschap. Terwijl ik dit typ voel de dankbaarheid door me heen stromen voor de oprechte complimentjes die ik ontvang en ook geef. Zo leuk hoe alles veranderd wanneer je zoveel mogelijk vanuit oprechtheid geeft en ontvangt. Hoe ik daar in het begin van de opleiding nog zoveel energie in moest stoppen om steeds even stil te staan, ben ik oprecht, wat voel ik, is het waar. Nu gaat het als bijna vanzelf.

Na de pauze hebben we een tekenopdracht gedaan. Ik had hierbij geen duidelijke vraag, en dat was te zien in de tekening. Toch mooi gesprekje over gehad bij het nabespreken. Over wat ik heb aan te kijken vanuit eerdere generaties, en waarom dat is blijven liggen. Ook de boosheid, eenzaamheid en het stuk verdriet dat daarmee gepaard gaat. Ook hier kreeg ik weer zo'n heerlijk compliment over mijn wijsheid. Dank!

Tot slot nog mantra's gezongen met Elias, best moeilijk sommige zonder spiekbriefje! Maar heel fijn. Qua energie was het wel op voor deze dag. Energie bij mezelf houden, kost blijkbaar ook nog genoeg energie ;)

De volgende dag gestart met meditatie en qi gong met Hans, lekker buiten gestart, fijn! 

De opleidingsdag zelf startte met een grote opstelling over willen leven, en wat dat betekend voor de huidige situatie. De schaduwkant van de vraag. In deze opstelling was veel misbruik. Het niet willen leven, i.c.m. het misbruikverhaal drong op de voorste rij diep in me, ook al was ik daar niet als representant. 

Na deze opstelling dansje, waar ik me heel verstijfd voelde. Al voor het dansen voorbij was wilde ik weg. De ruimte uit. Dus ik pakte mijn tas en liep tussen de dansende mensen weg, en die drang was zo sterk dat ik hierbij zelfs wat mensen uit balans maakte. In de kerkzaal achterin, achter een pilaar gaan zitten. Ik moest echt even ontladen en moest flink huilen. Knop omgezet om dit verdriet ook echt even te laten gaan. Merkte wel dat mijn verstopmechanisme hierbij ook hard aan het werk was. Stil huilen, niemand mag me zien, in een donker hoekje zitten huilen zodat ik daarna weer 'sterk' naar binnen kan alsof er niets aan de hand is. 

Na de pauze was ik eigenlijk nog niet uitgehuild. Maar toch tranen gedroogd en weer terug op mijn plek gaan zitten. Er werd een vraag gesteld over de afgelopen opstelling, bijna alsof deze gene de vraag vanuit mij stelde en zelf niet goed wist waarom ze m stelde. 

Degene naast mij legde een hand op mijn been en daardoor schoot die steeds groter wordende brok in mijn keel weer los en vluchtte ik de wc's in. Iemand kwam achter me aan en zei, het is helend om in de groep te zijn als je je zo voelt. Dat hielp, en tegelijkertijd trok mijn muurtje omhoog als beschermmechanisme, niet huilen waar anderen bij zijn. De knop kon om, en ik kon weer terug. 

De volgende opstelling was ik nog wat in mijn eigen, en de volgende daarna werd een schaduwopstelling, waar ik mocht staan op de plek van de grootmoeder. Verstoppend bij 'Hart', wegkijkend van dat wat is. Toen 'Misbruik in internaat' erin kwam was daar een paniekgevoel, voelde ik veel angst en verdriet. Deze representant stond volgens mij niet eens bij mij in de buurt, werd misschien wel ingebracht voor een andere grootouder, en toch.. 

In de pauze heerlijk alleen in het gras gelegen achter de kerk, bij de boom, met een muziekje in mijn oren. Dat had ik echt even nodig, wat een intense dagen zo!

Na de pauze gingen we in groepjes, ik ging bij de cirkel van waarheid en we hadden een mooi groepje vrouwen bij de ingang van de kerk. De eerste twee waren heel rommelig en verwarrend, en heel veel wilden er even uit of hadden even voor zichzelf nodig en opeens waren we nog maar met 3 i.p.v. 8! Op idee van K. gingen we zacht een mantra zingen en zo bijzonder, hierdoor kwam echt rust en kwam iedereen weer terug. Als een zachte magneet. Fijn!

Veel van de opstellingen in deze groep hadden te maken met vrouwzijn/vrouwenlijn/vrouwelijke kracht. Ik stelde het verdriet van de ochtend op, begrijpen, voelen en de rest als wildcard. De boodschap van deze opstelling was voelen, meer hoef ik niet te doen.

(Er nu maanden later op terugkijkend is daar ook echt wat in getransformeerd. In deze opleiding leerde ik voelen, daardoor voelde ik -angst voor- misbruik. Heel sterk, maar pas op het moment dat ik het niet meer probeerde te snappen kon ik het vrij-laten.)

We hadden nog wat tijd over en de begeleidende assistente begeleidde ons in een soort vrouwencirkel, verbonden met aarde en baarmoeder. In verbondenheid aarden, ik ben zo blij me alle nieuwe ervaringen die ik hier opdoe!

Afsluitend geven we elkaar een knuffel en hoor ik, ohh ja, ik zie jou wel. En dat maakt me blij, want ik voel me gezien, en tegelijk onzeker, want ik voel me gezien. 

Tot slot een mooi afsluitdansje, inpakken en naar huis.

Prachtige dagen gehad, wat een gave, wat een gift ❤️❤️❤️

Heerlijke middag gehad in Amsterdam aan het water. Eerste buiten ons rondje gedaan waar dan ook altijd zulke mooie dingen gedeeld worden. Wat een fijne groep hebben we toch zo! 

Daarna binnen opstellingen gedaan, waar ik een hele mooie plek mocht vervullen van 'gevoel'. Op die plek kon ik ook de eenvoud en het belang van 'gevoel' voelen, heel mooi om te ervaren.

Als afsluiter hebben we heerlijk gebarbecued buiten. Ik voel me echt een bofkont!