Vormgeven

Als er iets is wat ik mateloos fascinerend vind, dan is het wel het lichaam. Hoe het in elkaar zit, hoe het werkt, hoe alles naadloos aansluit op alles, hoe alle systemen draaien en hoe het hele lichaam kan vastlopen als een systeem stopt met draaien, of anders gaat bewegen. Hoe het lichaam verschillende lagen heeft, elk met een eigen functie, zichtbaar en onzichtbaar. 

Eindeloos interessant.. 

 

🌬️

 

Mijn lichaam zie ik steeds meer als iets heel bijzonders dat ervoor zorgt dat ik rond kan lopen op deze aarde, iets dat vorm geeft aan mij. Maar wie ik als geheel ben is veel meer dan alleen dit lichaam. 

 

Ik probeer dat ongrijpbare deel van mij te vangen en (be)grijpbaar te maken op mijn website, die kern van wie ik ben. 

Ik probeer dat onzichtbare deel van mij zichtbaar te maken in de rollen die ik inneem binnen een systeem. Alsof zo'n rol een skelet is die vorm geeft aan mijn ziel. 

Mijn rol als moeder, als vrouw, als voedingsassistente, als assistente binnen de academie, mijn rol binnen mijn familie.

Vormgevende skeletten waar ik me fijn in voel, waarmee ik uitdrukking kan geven aan de liefde die ik te delen heb. Waarmee ik vorm krijg. Waar ik blij van word.

 

Buiten al die rollen om vind ik het nog steeds lastig om niet te zoeken naar een ander skelet, lastig om gewoon even 'vormeloos' te zijn. 

Van welke waarde ben ik als ik geen vorm aanneem? 

 

Ik dacht eerder dat het te maken had met bevestiging van anderen, bevestiging die ik voel wanneer ik in zo'n fijne rol actief ben, maar die ik niet altijd voel als ik dat niet ben. Maar het is vooral de leegte van het zoeken naar een altijd passende vorm alleen maar omdat dat begrijpbaar is.

Dit beseffen helpt me om me over te geven aan die vormeloze momenten. Het niks hoeven, niks moeten, 'gewoon' vanuit liefde en nieuwsgierigheid zijn zonder meteen een plek in te hoeven nemen. Zonder meteen een rol te vervullen. Zonder te zoeken naar dat perfecte skelet.

 

Ik schreef al eerder iets over stoppen met zoeken, maar dat gaat gewoon niet in één keer. Het is, in ieder geval voor mij, geen kwestie van de knop omzetten hoe heerlijk eenvoudig dat ook zou zijn.

 

Eigenlijk is het juist fijn om dit soort ontdekkingen in mijzelf te doen, keer op keer! Dan zou die simpele knop veel mooie inzichten overslaan ❤️